Aktualności
29
czerwca
2013
Uczestnicy panelu PiS: uszczelnienie podatków dałoby środki na inwestycje
Uszczelnienie systemu podatkowego przyniosłoby olbrzymie dochody na malejące obecnie publiczne wydatki inwestycyjne – to jedna z tez sobotniej dyskusji podczas kongresu programowo-wyborczego PiS w Sosnowcu.
Kwestiom przemysłu, systemu bankowego oraz pieniądza poświęcony był jeden ze zorganizowanych podczas kongresu paneli.
Uczestniczący w nim członek Rady Polityki Pieniężnej prof. Andrzej Kaźmierczak wskazywał m.in., że działania RPP polegające na obniżce stóp procentowych nie przyniosły zahamowania spadku wzrostu gospodarczego. Oznacza to, że z instrumentów pozostających do dyspozycji w krótkim okresie pozostały instrumenty fiskalne.
Ponieważ, jak zaznaczył ekonomista, źródłem spadku tempa wzrostu jest przede wszystkim spadek wydatków inwestycyjnych sektora publicznego, należy szukać środków na ten cel. Jednocześnie, jak mówił, Polska z tytułu niepłacenia podatku VAT traci rocznie średnio 46 mld zł (tzw. luka podatkowa z VAT wynosi między 36 a 56 mld zł).
„Jeżeliby uszczelnić tutaj system podatkowy, możnaby uzyskać olbrzymie dodatkowe dochody na uruchomienie wydatków sektora publicznego” - wskazał Kaźmierczak.
Zaproponował też, by bank centralny wsparł banki komercyjne w rozwijaniu akcji kredytowej zwłaszcza na rzecz małych i średnich przedsiębiorstw w ramach tymczasowego programu pod hasłem „Finansowanie dla wzrostu”. Bank centralny mógłby – postulował Kaźmierczak - obniżyć wskaźnik rezerwy obowiązkowej na rzecz banków, które zobowiążą się przystąpić do programu. Ekonomista wskazał, że podobne rozwiązanie wdrożono m.in. w Wielkiej Brytanii, co – jak zaznaczył – uchroniło ten kraj przed głęboką recesją.
Kaźmierczak postulował też powrót do programu Rodzina na swoim, jak mówił – przynoszącego mnożnikowe efekty dla całej gospodarki – a także rozszerzenie zakresu programu Inwestycje Polskie – poprzez np. zaangażowanie w kredytowanie małych i średnich przedsiębiorstw i włączenie w zadania rozwoju przedsiębiorczości.
Jego zdaniem zachowanie banków polskich i zagranicznych w okresie dekoniunktury pokazuje, że ew. proces repolonizacji banków może mieć sens – banki z polskim kapitałem lepiej bowiem spełniają swą funkcję w kredytowaniu sektora przedsiębiorstw; banki zagraniczne – gdy jest dekoniunktura – wycofują się z kredytowania.
Kaźmierczak skrytykował wydatki konsumpcyjne z funduszu rezerwy demograficznej; zaproponował, by na ten cel przeznaczyć wpływy z podatku od kopalin - z zakazem przeznaczania środków tego funduszu na bieżące wydatki.
Poseł PiS, prof. Jerzy Żyżyński akcentował, że dekoniunkturę trudniej przezwyciężać bez własnego przemysłu – o dużej wartości dodanej, zdrowej strukturze podziału dóbr wytworzonych, produkującego przede wszystkim produkty finalne, budujące wartość eksportową.
Prof. Ryszard Bugaj mówił, że państwo nie powinno bezpośrednio budować fabryk. Postulował też, by w procesie prywatyzacyjnym zachowywać kontrolę państwa nad określonymi przedsiębiorstwami. Wymienił sektory sieciowe (np. kolej); takie, gdzie usługi nie powinny być podporządkowane regułom rynkowym (np. służba zdrowia), a także te, w których działania wywołują skutki regulacyjne (sektor finansowy, banki). Jako jeden z warunków Bugaj wskazał tu uwolnienie przedsiębiorstw publicznych od zależności od zmiennych koniunktur politycznych.
Prof. Feliks Grądalski ze Szkoły Głównej Handlowej odnosząc się do perspektywy przystąpienia Polski do wspólnego systemu walutowego akcentował wcześniejszą potrzebę bilansowania rachunku obrotów bieżących z wykorzystaniem systemu fiskalnego. Wśród jego propozycji znalazły się stawka zerowa podatku PIT do progu 80 tys. zł (z ew. wkomponowaniem np. elementów polityki prorodzinnej), zerowa stawka CIT przy reinwestowaniu wypracowanego zysku, powrót do podatku ryczałtowego oraz wykorzystanie idei podatku zbieranego na celowe zamierzenia.
Źródło: PAP
Kwestiom przemysłu, systemu bankowego oraz pieniądza poświęcony był jeden ze zorganizowanych podczas kongresu paneli.
Uczestniczący w nim członek Rady Polityki Pieniężnej prof. Andrzej Kaźmierczak wskazywał m.in., że działania RPP polegające na obniżce stóp procentowych nie przyniosły zahamowania spadku wzrostu gospodarczego. Oznacza to, że z instrumentów pozostających do dyspozycji w krótkim okresie pozostały instrumenty fiskalne.
Ponieważ, jak zaznaczył ekonomista, źródłem spadku tempa wzrostu jest przede wszystkim spadek wydatków inwestycyjnych sektora publicznego, należy szukać środków na ten cel. Jednocześnie, jak mówił, Polska z tytułu niepłacenia podatku VAT traci rocznie średnio 46 mld zł (tzw. luka podatkowa z VAT wynosi między 36 a 56 mld zł).
„Jeżeliby uszczelnić tutaj system podatkowy, możnaby uzyskać olbrzymie dodatkowe dochody na uruchomienie wydatków sektora publicznego” - wskazał Kaźmierczak.
Zaproponował też, by bank centralny wsparł banki komercyjne w rozwijaniu akcji kredytowej zwłaszcza na rzecz małych i średnich przedsiębiorstw w ramach tymczasowego programu pod hasłem „Finansowanie dla wzrostu”. Bank centralny mógłby – postulował Kaźmierczak - obniżyć wskaźnik rezerwy obowiązkowej na rzecz banków, które zobowiążą się przystąpić do programu. Ekonomista wskazał, że podobne rozwiązanie wdrożono m.in. w Wielkiej Brytanii, co – jak zaznaczył – uchroniło ten kraj przed głęboką recesją.
Kaźmierczak postulował też powrót do programu Rodzina na swoim, jak mówił – przynoszącego mnożnikowe efekty dla całej gospodarki – a także rozszerzenie zakresu programu Inwestycje Polskie – poprzez np. zaangażowanie w kredytowanie małych i średnich przedsiębiorstw i włączenie w zadania rozwoju przedsiębiorczości.
Jego zdaniem zachowanie banków polskich i zagranicznych w okresie dekoniunktury pokazuje, że ew. proces repolonizacji banków może mieć sens – banki z polskim kapitałem lepiej bowiem spełniają swą funkcję w kredytowaniu sektora przedsiębiorstw; banki zagraniczne – gdy jest dekoniunktura – wycofują się z kredytowania.
Kaźmierczak skrytykował wydatki konsumpcyjne z funduszu rezerwy demograficznej; zaproponował, by na ten cel przeznaczyć wpływy z podatku od kopalin - z zakazem przeznaczania środków tego funduszu na bieżące wydatki.
Poseł PiS, prof. Jerzy Żyżyński akcentował, że dekoniunkturę trudniej przezwyciężać bez własnego przemysłu – o dużej wartości dodanej, zdrowej strukturze podziału dóbr wytworzonych, produkującego przede wszystkim produkty finalne, budujące wartość eksportową.
Prof. Ryszard Bugaj mówił, że państwo nie powinno bezpośrednio budować fabryk. Postulował też, by w procesie prywatyzacyjnym zachowywać kontrolę państwa nad określonymi przedsiębiorstwami. Wymienił sektory sieciowe (np. kolej); takie, gdzie usługi nie powinny być podporządkowane regułom rynkowym (np. służba zdrowia), a także te, w których działania wywołują skutki regulacyjne (sektor finansowy, banki). Jako jeden z warunków Bugaj wskazał tu uwolnienie przedsiębiorstw publicznych od zależności od zmiennych koniunktur politycznych.
Prof. Feliks Grądalski ze Szkoły Głównej Handlowej odnosząc się do perspektywy przystąpienia Polski do wspólnego systemu walutowego akcentował wcześniejszą potrzebę bilansowania rachunku obrotów bieżących z wykorzystaniem systemu fiskalnego. Wśród jego propozycji znalazły się stawka zerowa podatku PIT do progu 80 tys. zł (z ew. wkomponowaniem np. elementów polityki prorodzinnej), zerowa stawka CIT przy reinwestowaniu wypracowanego zysku, powrót do podatku ryczałtowego oraz wykorzystanie idei podatku zbieranego na celowe zamierzenia.
Źródło: PAP
